دلم تنهاست
دلم تنهاست همه جا غرق در سکوت
همه جا غرق در تاریکی
امشب بیشتر از هر شب دیگری این حس غریب دلم را در بر گرفته است
انگار همه از هم بیگانه ایم بیشتر ار همیشه
ارزوهایم همه در جایی در زمان جا مانده اند
در استانه خشکیدن
پژمردن
گویی از یاد رفته ام کسی را با من کاری نیست
گم شدم در خود
سرگردان وحیران
خواستن و خواستن و باز هم خواستن
نیافتن و نیافتن و باز هم نیافتن
نه! دیگر نمی خواهم اینچنین باشد چه کنم
نمی دانم کجای این گردونه گردون ایستاده ام
اری ایستاده ام
دیگر جاری نیستم
ای کاش همسفری داشتم همسفری هم دل و هم داستان.
او!....................نه او همسفرم نیست!
نگاه ناگهان
عصری تابستانی و هوایی که کم دیده ای
گفتم:این روزها دل خیلی بهانه تو را می گیرد
هوای دیدن تو را دارد
گفت:می دانم همه چیز بهانه ایست
برای شانه به شانه در حال و هوای با هم بودن
رفتن نشستن و گریستن
گفتم:رفتن و نشستن درست!چرا گریه؟
گریستن را نمی خواهم نه!
گفت:برای حرمت نگاه ناگهان تو
برای یک دل دریا حرف نگفته
گفتم:و برای هر انچه که گفتم و گفتم ونشنیدی!
گفت:برای ان چه خواستم و بودی خواستی و نبودم
و برای هر چه که نمی دانم!
گفتم:در تمام این همه سالها که همه از یادش برده بودند
تو تنها کسی هستی که هستی!
گفت:در این دل دل دلواپسی عزیز دل!
وقتی تو هستی انگار همه نیستند.
شب از ان شب ها که در عمرت کم دیده ای
دریا دریا ستاره!
کاست؛دوستت دارم؛ناصر عبداللهی
یکی بود
یکی بود یکی نبود اون یکی همیشه بود.
چقدر حالم گرفته است باور کن.دلم گرفته خیلی.از اینهمه تنهایی و غربت
از اینهمه دوری در عین نزدیک بودن.
پنجره ها هستن خدا رو شکر سعی میکنم همیشه پنجره ها را باز نگه دارم
از پنجره های باز خوشم می اید.
اشک میریزم یادها خاطره ها لحظه های تلخ وشیرین
عجیب است فرقی نمی کند غم و شادی
دیگر برایم
سیراب نمی شوم راضی نیستم
اشک میریزم
باز هم اشک میریزم شاید قطره های اشک
چاره ساز باشد
اما نه تشنه تر شدم.
از این همه تکرار
تکرار
تکرار
خسته ام دیگر.
ان یکی
کاری کن
وای!دلش به حالم سوخت کاری کرد
از لای پنجره نیمه باز نسیمی فرستاد
با خود می اندیشم شاید خواست نوازشی کره باشد
مرا نوازش گرمی به گریه می اندازد مرا به گریه نیانداز.
پریشانیم را که دیده است شاید خواست رقص پریشان گیسوان مرا در باد به نظاره بنشیند.
هر چه از دوست رسد نیکوست.شکرت ان یکی.