هر انچه که تو بنامی(۱)
این یک نثر است یک قطعه ادبیست اگر اینها نیست یک چیز هست
هر ان چیز که تو بنامی!
ای دور نزدیک ای همزاد ای همرنگ ای بی من و ای همیشه بامن!
یاد تو چون پرستو ها -یا چون لک لک های مهاجر- لحظه به لحظه به باغ خیالم
سفر میکند.گفتی که هر شب واژه های شعرم را با اشک می شویی منهم
هر لحظه یاد تو را در پریشانی خیالم می پیچم.
ای عطر عاطفه! گفتی که با عشق من همسفر یادی پروازت مبارکباد!
منهم هنگامیکه مرغان دریایی پرواز شوخ و شنگ خود را می اغازند و گهگاه
بر موج تن می سایند سفر در ذهنم تداعی می کنم سفری که ارزویش اسان
و پروازش مشکل .
ای دور نزدیک !ای نزدیک دور!
خطی است د رکنار افق و دور دست در یاها که خط جدایی ماست.تو هنگامی
که بر بال های عقاب سفر نشستی پرواز کردی و از ان خط گذشتی.اما ان خط
برای من خط جدایست گویی ان خط دیوار حصار بلندیست و من تو در دو سوی
دیوار فریاد میزنیم و اشک می ریزیم یکدیگر را می شناسیم صدی هم را می -
شنویم اما دریغ!
چهرهای هم را نمی بینیم و چه سخت است شنیدن و ندیدن
دوست داشتن و به هم نرسیدن!
درگاه تو
به جستجوی تو بر درگاه کوه می گریم
به جستجوی تو در معبر بادها می گریم
در چار راه فصول در چارچوب
شکسته پنجره ای
که اسمان ابر الود را
قابی کهنه می گیرد.
به انتظار تصویر تو
این دفتر خالی تا چند تا چند
ورق خواهد خورد؟
جریان باد را پذیرفتن
و عشق را که خواهر مرگ است!
نامت سپیده دمی است که بر پیشانی اسمان می گذرد
متبرک باد نام تو.
( شاملو)
در مسیح
در مسیح بود که عناصر وجود ما و ارزوهای ما بر طبق قانون یک جا گرد امدند.همه ان چیزهایی که در برابر او بی زمان بودند در وجود او زمانمند شدند.
می گویند که او به نابینا بینایی و به افلیچ قدرت راه رفتن بخشید و اهریمن را از وجود دیوانگان بیرون راند.
نابینایی گاهی ممکن است اندیشه ای تیره و تار باشد.این تاریکی را می توان با اندیشه ای سوزان زدود.اندام فلج گاهی همان احساس پوچی و بیهودگی است که می توان ان را با دمیدن نیرویی بخشید.و شاید بتوان اهریمنان این عناصر بی قراری زندگیمان را به یاری فرشتگان صلح و صفا بیرو راند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
میلاد حضرت مسیح بر همه پیروان ادیان اسمانی مبارک.