هر انچه که تو بنامی(۱)
این یک نثر است یک قطعه ادبیست اگر اینها نیست یک چیز هست
هر ان چیز که تو بنامی!
ای دور نزدیک ای همزاد ای همرنگ ای بی من و ای همیشه بامن!
یاد تو چون پرستو ها -یا چون لک لک های مهاجر- لحظه به لحظه به باغ خیالم
سفر میکند.گفتی که هر شب واژه های شعرم را با اشک می شویی منهم
هر لحظه یاد تو را در پریشانی خیالم می پیچم.
ای عطر عاطفه! گفتی که با عشق من همسفر یادی پروازت مبارکباد!
منهم هنگامیکه مرغان دریایی پرواز شوخ و شنگ خود را می اغازند و گهگاه
بر موج تن می سایند سفر در ذهنم تداعی می کنم سفری که ارزویش اسان
و پروازش مشکل .
ای دور نزدیک !ای نزدیک دور!
خطی است د رکنار افق و دور دست در یاها که خط جدایی ماست.تو هنگامی
که بر بال های عقاب سفر نشستی پرواز کردی و از ان خط گذشتی.اما ان خط
برای من خط جدایست گویی ان خط دیوار حصار بلندیست و من تو در دو سوی
دیوار فریاد میزنیم و اشک می ریزیم یکدیگر را می شناسیم صدی هم را می -
شنویم اما دریغ!
چهرهای هم را نمی بینیم و چه سخت است شنیدن و ندیدن
دوست داشتن و به هم نرسیدن!
